Vandaag weer eens er bij gepakt: mijn theorie over tandwielen. En meteen maar bedacht dat het tandwielenverhaal een plek op mijn weblog verdient.
De tandwielentheorie gaat over de sociale omgang tussen mensen. Met de theorie snappen deelnemers aan deze sociale omgang beter waar het (soms) misgaat en wat ze kunnen doen om dit te voorkomen. De theorie werkt educatief en zorgt voor nieuwe keuzes. De tandwielentheorie is toepasbaar op alle situaties waarin mensen duurzaam met elkaar samenleven en samenwerken.
Neem bijvoorbeeld een gezin. Om het nog gemakkelijker te maken: mijn eigen gezin. En neem dan de dinsdagmiddag. De middag dat ik de jongste van school haal, de oudste iets later verwelkom en we gezellig kabbelend de middag doorbrengen. Iedereen doet zijn ding, zoekt bezigheid, is zinvol aanwezig. In volledige harmonie. Mooi.
Om 17.45 uur komt mijn vrouw en de moeder van de kinderen thuis. En dan begint het gedonder. Alsof ik opgejaagd word reageer ik te bits op haar vragen, de kinderen beginnen te dreinen en zoeken ineens ruzie met elkaar, het eten brandt aan, etc.
Wat ging hier mis? De tandwielentheorie:
In de middag, met zijn drieën thuis, hebben we allemaal een prettig tempo. Dat tempo kun je beschouwen als een draaiend tandwiel. De wijze waarop je harmonisch samenleeft en samenwerkt kan je beschouwen als drie in elkaar grijpende tandwielen die qua tempo allemaal bij elkaar passen. Iedereen doet zijn eigen ding, in relatie tot zijn omgeving, in de context die er is.
Mijn vrouw, hard gewerkt, druk nog van het werk, komt het huis binnen met een iets ander tandwieltempo. Topsnelheid zeg maar. Haar snelle tandwiel raakt de onze en iedereen wordt meteen opgejaagd. Meteen beginnen we tegen te sputteren: “dit gaat ons te hard, doe eens normaal”. Met name die laatste opmerking werkt niet.
Wel de uitleg van de tandwielen. “Doe eens normaal” was een vervelende opmerking voor mijn vrouw. Uitleg dat haar tempo iets anders lag en dat er daarom niet direct adequaat gereageerd werd wel. De oplossing werd dat degene die binnenkomt op de deurmat even gaat staan peilen hoe het ’tempo’ van de aanwezige tandwielen ligt. Om daar vervolgens bij aan te sluiten.
Voor het voorbeeld was mijn vrouw degene die iets anders binnen moest komen. In de praktijk zijn er eigenlijk vooral dagen dat ik mijn tempo iets terug moet schroeven om een beetje harmonisch mee te mogen doen. Daar heb ik alle belang bij: ik heb een hele leuke vrouw en nog leukere kinderen. Vooral als we een beetje harmonisch doen.
