Mindfulness. Daarover gaat dit bericht. Of misschien ook wel over de acceptance and commitment therapy. Laatste is een voor psychologen nieuwe benaderingswijze voor hun clientele. Mindfullness maakt daar onderdeel van uit. Althans: mindfullness is een van de dingen die je kan inzetten als je aan ACT doet. Want zo heet dat. Je doet aan ACT.
Net als mindfulness maakt ook de Rozijn onderdeel uit van de gereedschapskist. De Rozijn dient als te bekijken object, waarbij de observator het verschil moet merken tussen aandachtsvol en aandachtsloos leven. Aan de hand van een rozijn. U begrijpt, psychologie is een serieus vak.
Ben ik dan tegen ACT?
Geenszins. ACT is, in de kern wat het is, een voor iedereen prettige benaderingswijze. ACT, in de kern wat het is, pretendeert niet antwoorden te hebben en is daarmee een van de weinige oprechte therapieen die er zijn. Beloven immers andere therapieen niet allemaal heil en zegen? ACT niet. ACT zegt dat het leven is zoals het is en dat je al het nare erbij maar op de koop toe moet nemen. Daarmee is het de eerlijk heerlijke oprechte tegenhanger van alle op positiviteit gerichte therapieen.
Daar waar andere vormen leunen op geruststelling en toekomstmuziek is ACT, in de kern wat het is, een benadering die dichter bij het leven staat. Daarmee roept het voor mensen meer verwarring op. Hulpverleners kennen we toch als geruststellers? Als redders? Als brengers van heil en zegen?
Waarschijnlijk heeft de hulpverlener dat brengen van het goede nieuws, of de toekomstmuziek, ook nodig voor zijn eigen onrust. Onrust is namelijk wat nodig is voor mensen die op een ACT-manier worden geholpen. Door de onrust ontstaat verwarring en uit de verwarring komen nieuwe levenswaarden. Of oude opgepoetste. En ook dat zijn, door het moment, nieuwe waarden. Zonder iets te doen aan de klacht werken aan een waardenvol leven.
Mijn grote moeite met ACT zit in de wijze van onderwijzen van het nieuwe geloof. Waar je, bij een dergelijk wezenlijke, mensvisie gebaseerde benaderingswijze zou verwachten dat je tijdens het onderwijs wordt verward, door elkaar geschud en onrustig wordt gemaakt gebeurt dat op geen enkele manier.
In het onderwijs van ACT wordt zoveel mogelijk ingespeeld op praktische behoeften van de onderwezenden. Ze worden dus gerustgesteld, waar ze in verwarring zouden moeten raken. Hoe vreemd. Waarom is dit?
Volgens mij omdat de psychologie nog niet toe is aan ACT. Omarmen van ACT zou namelijk nogal wat zeggen over alle heil-en-zegen-therapieen van alle jaren daarvoor. Dat zou nog eens onrust geven. En om nu die eigen onrust te verbloemen worden de onderwezenden gerustgesteld. En leert uiteindelijk niemand waar het nu eigenlijk om draait. Daardoor is iedere op ACT gerichte cursus nu niet meer dan een hele dure rozijn.
