Er komt een nieuwe tijd. En die nieuwe tijd komt er ook snel. Het wordt een tijd waarin het, om met Ricardo Semler te spreken, draait om vertrouwen, openheid en liefde. Waarbij overigens mag worden opgemerkt dat Ricardo Semler daarin zijn tijd ver vooruit is. Die nieuwe tijd is dus op veel plekken al lang begonnen.
Het wordt een tijd waarin binnen organisaties alleen nog mensen werken die van toegevoegde waarde zijn. Een tijd waarin voor iedereen die op dit moment nog werk doet waar je je de toegevoegde waarde van mag afvragen een nieuwe plek is gekomen. Omdat iedereen dan ineens ziet dat het gaat om het toevoegen van waarde aan de ander, de wereld om je heen en aan jezelf. Omdat dàt dan vanzelfsprekend wordt.
Het wordt een tijd waarin er voor iedereen een plek is. Een plek passend bij de mogelijkheden van die persoon, op dat moment, in die periode. Een plek als werknemer, als deelnemer aan de maatschappij, als scholier, als leerling. Geen uitzonderingen meer. Clusters van medewerkers die allemaal binnen hun eigen mogelijkheden werken en bijdragen aan de gezamenlijke doelen. Scholen waar uit principe niet wordt gesproken over zorgstructuren: omdat er voor iedereen per definitie een plek is en omdat dat de verantwoordelijkheid is van iedereen die participeert.
Het wordt een tijd waarin we weer voor elkaar gaan zorgen, zonder dure organisaties die dat namens ons zijn gaan doen. Een tijd waarin de dan ontstane leegstand in kantoorpanden van die dure organisaties slim wordt opgelost door voor iedereen betaalbare woningen te creeren. Woningen waarin het vooral draait om samen leven. Waar rechten ondergeschikt worden aan plichten om tot gezamenlijke oplossingen te komen. Gewoon omdat dat kan en omdat je er gemakkelijker uitkomt als je niet over rechten begint.
Het wordt een tijd waarin we voor onze eigen energie zorgen, voor onze eigen kosten staan en waarbij de kosten van alles weer in verhouding staan tot dat wat het is. Waarbij iedereen een lening kan snappen, uitleggen en begrijpen. Waarbij iedereen weet uit welke windmolen zijn energie komt en waarbij iedereen ook uit kan leggen waarom je wat moet betalen. Een tijd dus waarbij geld weer inwisselbaar wordt voor waarde en waarde niet door geld bepaald wordt. Een tijd waarbij ieder product een reële prijs heeft die voor iedereen duidelijk is. Een prijs die past bij het respect voor het product en die niet kunstmatig is ongedreven door onzichtbare “mee-eters”. Een tijd waar ruilen met gesloten beurs weer gewoonte wordt, waarbij geven het nieuwe nemen is.
Ideaal? Misschien.
Realistisch? Noodzakelijk.
Alleen: Het duurt nog even. Nog eventjes maar. Dus nog even geduld. Kan iedereen die nu niet echt van toegevoegde waarde is gaan nadenken over hoe ze straks van waarde kunnen zijn.
Hun eigen waarde…
