Kort geleden tweette ik de post: de betrouwbare overheid, over Jaap en de Provincie en een weg waar ik een idee over had. De reden van dit blog was om duidelijk te maken dat je alleen gebruik kunt maken van sociale media als (overheids)organisatie als je het allemaal (goed) doet en niet alleen de voorposten. Jaap stond model voor de medewerker die er nog niet zoveel mee wilde. Hij speelde die rol met verve.
De post werd op een zaterdagnacht om 0.30 uur getwitterd. Om 0.45 was het geretweet en was de eerste reactie binnen. Van de provincie nog wel! En niet van zomaar een medewerker, maar van iemand met positie!
Een messagewisseling volgde en duidelijk werd dat de provincie, bij monde van deze medewerker, niet blij was met het sociale-media-gedrag van Jaap. Jaap die bovendien gekend werd als betrokken medewerker.
Ik werd vriendelijk verzocht om mijn ideeën toch maar door te sturen. Verkeersveiligheid was nog steeds een hot item.
De afgelopen week heb ik mij daarom bezig gehouden met het beschrijven van mijn idee. Dat was een leuke klus, mede omdat ik een wat andere vorm koos dan gebruikelijk. Uiteindelijk maakte ik een film van de mindmap waar mijn idee in stond uitgewerkt.
Vandaag had ik contact met de medewerker van de provincie. Een leuk gesprek en ik kon mijn idee uitleggen. Kennelijk zat de provincie te wachten op mijn idee en dat gaf mij een goed gevoel.
Ik heb dan ook graag de film doorgestuurd en zal binnenkort een afspraak hebben met de provincie om mijn idee toe te lichten.
Ik hoop bij die gelegenheid ook Jaap de hand te schudden. Want was het niet Jaap die maakte dat ik het verhaal opschreef en had ik misschien ergens ook niet begrip voor de positie van Jaap. Jaap die misschien wel gewoon snel de boel op wilde lossen zodat het weer veilig zou worden op de provinciale wegen. Jaap die best wel met De Burger in gesprek wilde, maar alleen wat onwennig was met Mijn Aanpak. Het is hem vergeven.
Deel 3 volgt ASAP!
