De betrouwbare overheid

Een tijdje geleden reed ik een vaste wekelijkse route in goed gezelschap. De auto snorde en een  fijn zonnetje bescheen het vers geasfalteerde wegdek. Mijn reisgezelschap wees mij op een nieuwsfeit over deze weg. ‘Op deze weg gebeuren meer kop-staart-botsingen dan elders. Ze willen dat oplossen’. “Ze” was de provincie in samenwerking met nog wat andere partijen.

We ronkten rustig verder en ik had, een paar kilometer verder, al een aantal ideeën bedacht.
Thuis bedacht ik mij niets. Ik opende de computer en zocht op Twitter de bewuste provincie. Zowaar! Een account. Ik twitterde dat ik een oplossing had die snel,het best en het goedkoopst zou zijn en een duur adviesbureau zou uitsparen en wachtte af.

Uiteraard duurde het tot na het weekend (provincies hebben weekend). Ik kreeg via Twitter een berichtje terug. Contactgegevens werden uitgewisseld en het zou overgedragen worden naar de betreffende ambtenaar. Afwachten.
Op mijn LinkedInprofiel zag ik dat er gekeken was door een ambtenaar van de betreffende provincie. Ik noteerde zijn naam. Jaap. Afwachten.
Het was echt een goed idee. In plaats van een duur adviesbureau zou ik “de zwerm” het werk willen laten doen. Een campagne via internet om iedereen ideeën te vragen. Het gemiddelde idee van de zwerm zou beter zijn dan het beste idee van het adviesbureau. Internet kost bijna niets.
Ik had inmiddels wat mensen rondgevraagd, waarvan ik wist dat ze ook de weg frequenteerden. Ook zij zaten vol goede ideeën.

Afwachten dus.
Er ging een week voorbij. Er gingen twee weken voorbij.
De snelheid waarmee de medewerker van de provincie op mijn tweet had gereageerd stak schril af bij de traagheid van Jaap die mijn aanbod moest gaan verwerken. De pretentie van de snelheid van Twitter en de passende reactie die daar gegeven werd viel weg bij de traagheid van Jaap.

Jaap die er kennelijk geen zin in had. Een duur adviesbureau is duur, maar Jaap hoeft het immers zelf niet te betalen. En bovendien: wie is die Mark nu helemaal. Plannenmaker? Dat doet hij maar in zijn eigen tijd.
Jaap maakte een slechte beurt. Een slechte beurt bij mij en bij alle mensen in de provincie. Ondanks het goed gemanagede twitteraccount had de rest van de provincie namelijk de snelheid van een ouderwets, veel te duur adviesbureau: traag als dikke stront in een trechter.
Dat is een keuze. Alleen zijn het mijn belastingcenten.

Moet Jaap dan overal maar mee in zee gaan? Nee! Om de dooie donder niet. Maar het minste dat Jaap had moeten doen is contact leggen en vertellen wat hij doet met mijn aanbod. Nu is Jaap op voorhand onbetrouwbaar. Hij heeft gegluurd op mijn LinkedIn-profiel, maar ik weet inmiddels ook wie hij is, en híj heeft geen contact gezocht. Niet eens om mij af te wimpelen.
Iedere oplossing van ieder adviesbureau zal duurder zijn dan mijn oplossing. Jaap heeft echter met één ding niet gerekend: de kracht van de zwerm.

Dag Jaap!