Emancipatie door Facebook
Verschenen op oudersonderwijs.nl
Vandaag spreek ik weer een grote groep ouders van thuiszitters. In het kader van een bijeenkomst met professionals en ouders die gericht zijn op een goede samenwerking voor de kinderen waar het om gaat. Het is bijzonder om daar deel van uit te mogen maken en daar een rol in te mogen spelen. Dat realiseer ik me iedere keer weer.
Kwetsbaar
De groep ouders is namelijk erg kwetsbaar. Het zijn ouders die allemaal aangedaan zijn doordat voor hun kinderen de normaalste zaken niet vanzelfsprekend zijn. Een kind moet immers gewoon naar school kunnen, deel uit kunnen maken van een klas, een leerjaar, een groep. Voor deze ouders geldt vaak al een lange weg van teleurstellingen in het onderwijssysteem dat voor hun kinderen niet biedt wat nodig is.
Facebook begon in 2004 met haar socialenetwerksite. Veel later (omstreeks 2011) kwamen daar de extra mogelijkheden via facebookgroepen bij. Sinds dat moment is het mogelijk om binnen een besloten omgeving met geselecteerde bezoekers kennis en ervaring uit te wisselen of zaken te bespreken zonder dat iedereen mee kan kijken.
Voor de ouders van thuiszitters is dit een zeer grote verandering geweest en soms denk ik dat het bestaan van facebook een grote invloed heeft gehad op het bespreekbaar maken van de problematiek van thuiszitters. Daar waar ouders eerder, door de intensieve taken en hun thuiszittende kind gekluisterd aan huis waren en alleen hun directe contacten konden raadplegen ontstond nu de mogelijkheid om met ouders van thuiszitters in heel het land (en daarbuiten) contact te hebben.
Relaties
In symposia, workshops en bijeenkomsten benadruk ik vaak het belang van de relatie. Een relatie waar de professionals altijd de eerste dure verantwoordelijkheid in moeten dragen. Ook ouders hebben belang bij relaties. Een goede relatie met belangrijke professionals rondom het gezin, maar ook relaties met ouders in vergelijkbare situaties.
Door de facebookgroepen en de manier waarop ouders daar nu gebruik van maken wordt dit mogelijk en merkt iedereen dat het geluid van deze groep ouders sterker, duidelijker en afgewogener wordt. Ouders uit de groep spelen daardoor een steeds belangrijker en bepalender rol in het gesprek over de oplossingen voor thuiszittersproblematiek.
Effecten
Waar ze het probleem bespreekbaar maakten, veranderde dat in het leveren van treffende voorbeelden naar de actuele situatie waarbij ze met professionals en beleidsmakers samen werken aan echte oplossingen. Dat is mogelijk geworden omdat het individuele probleem van hun eigen kind door relaties met andere ouders een collectief probleem is geworden.
Oplossingen die er nog niet zijn, die ook niet pasklaar liggen, maar waarbij de werkbaarheid volledig afhankelijk is van de samenwerking tussen deze drie groepen. Elke groep professionals en beleidsmakers heeft zijn eigen platformen en brancheorganisaties om scholing, deskundigheid en collegiale uitwisseling te organiseren. De ouders hebben facebook, met de eigen omgangsregels en de eigen zeggingskracht. Met elkaar ontstaat zo steeds meer gelijkwaardigheid.
